Er zijn veel psychofarmaca, die kort na het starten of verhogen van de dosering bewegingsstoornissen kunnen geven. Dat zijn acute bewegingsstoornissen in tegenstelling tot tardieve bewegingsstoornissen die vaak na maanden tot jaren gebruik van psychofarmaca ontstaan. In dit artikel worden de acute bewegingsstoornissen besproken en geïllustreerd met casuïstiek. Dat zijn achtereenvolgens acute dystonie, acathisie, parkinsonisme, myoclonie en tremor. Herkenning is cruciaal omdat acute bewegingsstoornissen vaak goed behandelbaar zijn.

Het artikel is geschreven vanuit het perspectief van de psychiater en was oorspronkelijk gericht op de nascholing psychiatrie. Voor de neurologisch werkzame lezer zullen sommige dingen mogelijk vanzelfsprekend zijn, maar vanwege de samenhang van het artikel zijn deze ongewijzigd gebleven.