Dunnevezelneuropathie (DVN) wordt gekenmerkt door neuropathische pijn. Deze pijn wordt veroorzaakt door een laesie van de dunne A-delta- en C-vezels, die deel uitmaken van het perifere somatosensorische zenuwstelsel. Bij neurologisch onderzoek kunnen een allodynie, hyperalgesie en verminderde pijnzin gevonden worden. Tekenen van dikke zenuwvezelbeschadiging mogen niet aanwezig zijn. De diagnose wordt bevestigd met een verlaagde zenuwvezeldichtheid in het huidbiopt. Daarnaast kan een afwijkend temperatuurdrempelonderzoek ondersteunend zijn. De ‘skin wrinkling’-test is geen betrouwbare methode om DVN vast te stellen. Diverse metabole ziekten, immuungemedieerde aandoeningen, infecties, toxische middelen, medicamenten en erfelijke aandoeningen (vooral natriumkanaalmutaties) zijn geassocieerd met DVN. De behandeling is gericht op het behandelen of wegnemen van deze aandoeningen en op symptomatische neuropathische pijnbehandeling. Niet-medicamenteuze behandeling volgens het biopsychosociale model is effectief gebleken bij het verminderen van invaliditeit en catastrofale gedachten bij patiënten met chronische pijnklachten. Een pijnrevalidatieprogramma dat specifiek gericht is op patiënten met DVN is nog in ontwikkeling.