Een 62-jarige vrouw komt op de polikliniek Neurologie in verband met progressieve coördinatiestoornissen. Tien jaar geleden is zij ook al eens geanalyseerd voor een licht cerebellair syndroom waarbij destijds ondanks uitgebreide diagnostiek geen diagnose gesteld werd. Ze vertelt dat ze sinds haar 15e coördinatiestoornissen bemerkte, waardoor zij niet goed meer mee kon doen met aerobics. Op jongvolwassen leeftijd werd zij er vaak van verdacht te veel gedronken te hebben, omdat zij een instabiel looppatroon had en onduidelijk sprak. In de jaren nadien zijn deze klachten langzaam erger geworden.