Elektroconvulsieve therapie wordt ingezet bij verschillende psychiatrische beelden en hersenaandoeningen. Het is de meest effectieve therapie voor hardnekkige, moeilijk te behandelen depressies. Daarnaast is het effectief tegen katatonie en (in mindere mate) tegen manie en psychose. ECT wordt vaak als laatste redmiddel gebruikt door, onder andere, de intensiviteit en cognitieve bijwerkingen. Het is nog grotendeels onbekend wat de neurobiologische grondslag is van het werkingsmechanisme van ECT. Onderzoek laat zien dat er mogelijk sprake is van wijdverspreide volumevergroting van meerdere hersenstructuren. In het bijzonder neemt het volume van de gyrus dentatus van de hippocampus toe: de plek waar, naast de subventriculaire zone, neurogenese plaatsvindt. Hiernaast zijn aanwijzingen dat er meerdere neuroplastische processen worden gestimuleerd, waaronder synaptogenese (vorming van synapsen). De huidige kennis op het gebied van de neurobiologische effecten van ECT wijst op verhoogde hippocampale neuroplasticiteit. De onderliggende processen, bijvoorbeeld neurogenese en synaptogenese, kunnen als potentiële targets dienen voor nieuwe antidepressieve therapieën.