Inspanningsgebonden rabdomyolyse

Handvatten voor de neuroloog

Rabdomyolyse kenmerkt zich door acute spiervezelafbraak, waarbij intracellulaire spiereiwitten als myoglobine en CK vrijkomen in de circulatie. De definitie van rabdomyolyse omvat een forse stijging van het CK tot meer dan 10-50 keer de bovengrens van normaal. Het CK laat een karakteristiek beloop zien en bereikt een maximale waarde 12 tot 36 uur na de geleverde inspanning. Dit maximum houdt drie tot vier dagen aan, om vervolgens weer te dalen tot de normaalwaarde. Hierin onderscheidt rabdomyolyse zich van aandoeningen waarbij het CK persisterend verhoogd is. Dit wordt gezien bij spieraandoeningen die gepaard gaan met chronische beschadiging van het spiervezelmembraan,
zoals Duchenne-spierdystrofie. Er bestaat nog geen consensus omtrent het exacte afkappunt van CK om rabdomyolyse te diagnosticeren. In een studie onder 10 096 gezonde individuen in de VS werd gezien dat de normaalwaarde sterk afhankelijk is van geslacht, etniciteit en trainingsstatus, waarbij deze normaalwaarde varieert tussen de 194 IU/l tot 1001 IU/l. Ook in een Nederlandse studie is deze variatie aangetoond. Een afkapwaarde van 1000 IU/l is om deze reden mogelijk te restrictief. Een afkapwaarde van 2000 IU/l – ongeveer 10 keer de bovengrens van de normaalwaarde bij vrouwen – is daarom passender.

Log nu in om het volledige artikel te bekijken of om te reageren.

Abonneren