Dementie kan veroorzaakt worden door verscheidene ziekteprocessen in de hersenen die alle verval van hersenweefsel tot gevolg hebben. Vaak zijn hierbij specifieke eiwitten betrokken, zoals bèta-amyloïd bij de ziekte van Alzheimer, tau bij frontotemporale dementie en de ziekte van Alzheimer en alfa-synucleïne bij de ziekte van Parkinson en ‘Lewy body’-dementie. De klinische verschijnselen van dementie worden bepaald door de lokalisatie en de ernst van de hersenafwijkingen. Ondanks een toenemende inspanning in het wetenschappelijk onderzoek naar dementie is er op dit moment nog geen oorzakelijke therapie beschikbaar voor de verschillende vormen van dementie. De belangrijkste behandeling van patiënten met dementie bestaat vooralsnog uit niet-medicamenteuze interventies en goede voorlichting aan en begeleiding van patiënten en hun naasten. De enige medicamenteuze optie op dit moment is symptomatische therapie. In dit artikel zullen we de verschillende mogelijkheden van symptomatische behandeling bespreken. Het eerste deel zal gaan over therapie specifiek voor de cognitieve symptomen en vervolgens zal de behandeling van bijkomende gedragssymptomen aan de orde komen. Dit artikel is grotendeels gebaseerd op de Richtlijn Diagnostiek en Behandeling van dementie die in 2014 is verschenen.