Samenvatting

Hypersomnolentie is een fenomeen dat het gevolg kan zijn van leefstijl of van een groep primaire slaapaandoeningen: de ‘centrale aandoeningen gekenmerkt door hypersomnolentie’. Leefstijl (zoals chronische slaapdeprivatie) is de meest frequente oorzaak van hypersomnolentie. Narcolepsie met kataplexie (type 1) is het klassieke voorbeeld van een centrale aandoening gekenmerkt door hypersomnolentie en wordt veroorzaakt door het verdwijnen van hypocretine-producerende neuronen in de hypothalamus. Idiopathische hypersomnie en het Kleine-Levin-syndroom zijn twee andere voorbeelden van centrale aandoeningen die hypersomnolentie als belangrijke klacht hebben. Een gedegen anamnese, waarbij onderscheid wordt gemaakt tussen slaperigheid en vermoeidheid, gecombineerd met aanvullend onderzoek (actigrafie, polysomnografie en de multipele slaaplatentietest) vormen de hoeksteen van de diagnostiek. Behandeling is symptomatisch en heeft als belangrijkste pijlers leefstijladviezen en aanvullend zo nodig medicatie.