Zo nu en dan komt men in de medische voorgeschiedenis van een patiënt de diagnose ‘polymyositis’ (PM) nog tegen. In het nascholingsartikel over myositis wordt al geschreven dat deze term buiten gebruikt raakt. Bestaat de diagnose dan niet meer? Waar is die gebleven en waarom stelde men vroeger de diagnose wél?

In het verleden kwam het voor dat de diagnose gesteld werd bij een patiënt met spierpijn in combinatie met een verhoogd serumcreatininekinase (CK), waarbij een goede reactie op een proefbehandeling met prednison als verdere onderbouwing gold, ook wanneer het CK niet eens verhoogd was. Het kwam ook voor dat er een beeld van een ‘ontsteking’ op een MRI- of PET-scan van de spieren werd gevonden, waardoor de diagnose gesteld werd als er geen huidafwijkingen te zien waren.

Momenteel komt men met de diagnose polymyositis niet meer goed uit. Voor het stellen van de diagnose PM heeft in feite nooit een gouden standaard bestaan, net zo min als die bestaat voor andere vormen van ontsteking-gemedieerde spieraandoeningen (inflammatoire myopathieën) zoals een dermatomyositis (DM) ‘inclusion body’-myositis (IBM) en immuungemedieerde necrotiserende myopathie (INM). Om tot een diagnose te komen wordt gebruikgemaakt van diagnostische criteria die in de loop van de tijd aan verandering onderhevig waren door een toename van kennis en kunde.