Vrijwel dagelijks melden zich patiënten bij de huisarts of neuroloog na een aanval van neurologische klachten. In veel gevallen kan op basis van anamnese en gericht lichamelijk onderzoek een diagnose worden gesteld, bijvoorbeeld transient ischemic attack (TIA), epilepsie, perifere vestibulopathie of migraineaura. Echter, we kennen allemaal de patiënten met acuut ontstane, voorbijgaande, niet-focale en niet goed te lokaliseren klachten die niet compatibel zijn met een bekende neurologische oorzaak. Bij afwezigheid van een alternatieve diagnose wordt dit soort aanvallen beschreven als transient neurological attack (TNA). Deze term komt in de literatuur met enige regelmaat voorbij en wordt in de praktijk wisselend gebruikt. Maar waar hebben we het eigenlijk over als we over een TNA spreken? Mogen we TNA als diagnose gebruiken en wat moeten we er daarna mee? Kortom, een TNA: bestaat het?