Bij een typische vasovagale syncope (VVS) wordt een wegraking uitgelokt door angst, pijn of lang staan en voorafgegaan door bleekheid, transpireren en misselijkheid. De bewusteloosheid duurt kort, minder dan een minuut en bij het bijkomen is de patiënt direct weer helder. Met de juiste vragen kan de diagnose meestal op basis van de (hetero)anamnese gesteld worden. Hoewel VVS nadrukkelijk genoemd wordt in de opleidingseisen voor neurologie wordt er in de praktijk nog te veel onderzoek verricht om andere oorzaken van de wegraking – zoals epilepsie – uit te sluiten, in plaats van VVS aan te tonen. De behandeling bestaat voor het grootste deel uit uitleg van de diagnose en geruststelling, adviezen met betrekking tot vocht- en zoutinname en bloeddrukverhogende manoeuvres. Deze uitleg kan door elke neuroloog gegeven worden. Bij frequente wegrakingen ondanks bovenstaande maatregelen of twijfel over de diagnose is verwijzing naar een gespecialiseerde syncopepolikliniek geïndiceerd.
Auteurs |
Rossum, I.A. van
Thijs, R.D. Lange, F.J. de Rutten, J.H.W. Kaal, E.C.A. Velde, N. van der Dijk, J.G. van |
---|---|
Rubriek | Nascholingsartikel |
Accreditatie | 1 accreditatiepunt |
Publicatie | 1 september 2022 |
Editie | Nervus - Jaargang 7 - editie 3 - 2022-3 |